ALB
ENG
Kur më ra telefoni atë ditë gushti dhe mësova se në mes të ditës, me plumba si në një atentat mafioz, gjyqtarja Fildez Hafizi u vra nga ish bashkëshorti, ka qenë një nga tronditjet më të mëdha që kam marrë nga një lajm mediatik në jetën time. Pak ditë më pas sigurisht që përdorimi bastard i lajmit për të bërë audiencë kaloi në një “justifikim” të turpshëm të faktit se përse ai burracak me thinja në kokë kishte ndërmarrë këtë hap. Pata fatin e keq edhe të dëgjoj kolegë meshkuj me një mëhallë shkollë të thoshin se ai i kishte “sponsorizuar” karrierën e se ajo më pas e la.
Kështu çalë kaloi një vit e gjysmë e më në fund, ky kriminel u dënua përjetësisht që të hajë me dhëmbë atë pak shpirt të mbetur. Të paktën një dënim i merituar, por që nuk ua kthen nënën fëmijëve të saj.
Janari hyri e po vazhdon edhe më i zi, me vrasje grash e nënash, e duket se ka nisur si mos më keq ky vit. Pavarësisht shumë masave e nismave, pavarësisht se bota po ulëret me forcë mbrojtjen e jetës së grave nga meshkuj agresivë e psikopatë, përsëri “gra-vrasja” nuk po di të ndalet e as të pakësohet. Sepse në themel të së gjithës është një mendësi e kalbur. “Ajo është prona ime!”. E nuk është vetëm një mendësi mbi gruan, ish të dashurën, ish bashkëshorten, motrën, vajzën. Është një mendësi mbi gjithçka që e ke pasur përkrah (se tënden kurrë) e nuk e ke më.
Dhe këtu hyn edhe pushteti. Pushteti politik dhe pushteti ekonomik. A nuk sillen këta meshkuj burracakë me të njëjtat metoda edhe për pushtet kur e kanë ose kur po u rrëshqet? A nuk i përdorin të gjitha mjetet e mundura e të paligjshme vetëm për ta pasur përsëri? A nuk ka dhunë, drogë, kumar, taraf, klan, pistoleta, bakshishe, tritol, përgjime, kërcënime, në bazë të luftës për pushtet e para’?
E pra karrigia nuk është e jotja, paraja është ahhhh kalimtare dhe ajo, femra, nëna, motra, nuk është e jotja por vetëm e vetes së saj. Mos e gënjeni veten që në nisje, nëse nuk keni pranuar këtë fakt, mos i hyni fare krijimit të një familjeje, shijoni vetëm mrekullitë e sharmit dhe joshjen e mishit, por familja nuk është për ju. Ajo, “shpëtimtarja e kryqit të kuq” do durojë ca, shpesh ca si shumë, me idenë e gabuar që të gjitha femrat kanë se “Ai” do të ndryshojë. Por kjo jo, nuk ndodh. E një ditë, si një bombë me sahat, Ajo do të shpërthejë e do të ridashurojë veten e saj.
Ah e di, djali i mamit, më i bukuri e më i miri, garipi dhe trimi i shtëpisë e i lagjes, e ka të vështirë të pranojë që një femër të jetë e aftë të bëjë gjithçka edhe më shumë se një mashkull. E kur e kupton dhe provon këtë, rrjedh inati, xhelozia, zilia në meshkujt e frustruar. Sepse një grua e fortë është e lirë dhe një grua e lirë mund të zgjedhë e kjo, ahhh, kjo është jashtë kontrollit të tyre.
Çdo psikolog ju mëson femrave se një mashkull i dhunshëm është një mashkull impotent, e kjo në sensin psikologjik të fjalës, një mashkull i pasigurt me veten e që nuk e vlerëson aspak veten. Ndaj për ta ruajtur pushtetin, pronën e tij, femrën e tij, i mbeten vetëm muskujt, realë ose virtualë, fizikë ose psikologjikë qofshin.
Çdo psikolog do të ju thoshte gjithashtu se përballë këtyre meshkujve, që në sinjalet e para, duhen këputur menjëherë kontaktet. Sepse këta meshkuj nuk shpëtohen dot nga vetvetja dhe se një person i tillë, i tillë mbetet tërë jetën!
Ajo nuk është prona jote por është përkrah teje. E nëse zgjedh ajo të ecë vetëm, nuk ka asnjë fuqi njerëzore që ta ndalë.